Biografie

Achtergrond

Audrey Hepburn, geboren op 4 mei 1929 in Brussel, was een getalenteerde actrice die bekend stond om haar schoonheid, elegantie en gratie. Ze werd vaak geïmiteerd en blijft een van Hollywoods grootste stijliconen. Als geboren Brusselse bracht Hepburn een deel van haar jeugd door in Engeland op een kostschool aldaar. Tijdens een groot deel van de Tweede Wereldoorlog studeerde ze aan het conservatorium van Arnhem in Nederland. Nadat de Nazi's het land binnenvielen, worstelden Hepburn en haar moeder om te overleven. Naar verluidt hielp ze de verzetsbeweging door boodschappen te bezorgen, volgens een artikel in The New York Times.

Na de oorlog bleef Hepburn zich voor dans interesseren. Ze studeerde ballet in Amsterdam en later in Londen. In 1948 maakte Hepburn haar toneeldebuut als koormeisje in de musical Hoge Knoop Schoenen in Londen. Meer kleine rollen op het Britse toneel volgden. Ze was een koormeisje in Saus Tartare (1949), maar werd verplaatst naar een hoofdrolspeler in Saus Piquante (1950).

Datzelfde jaar maakte Hepburn haar speelfilmdebuut in 1951's Een wilde haverin een ongeregistreerde rol. Ze ging verder met rollen in films als Young Wives' Tales (1951) en De Lavendel Hill Mob (1951), met Alec Guiness in de hoofdrol. Haar volgende project op het New Yorkse toneel introduceerde haar bij het Amerikaanse publiek.

Op Broadway

Op 22-jarige leeftijd ging Audrey Hepburn naar New York om te spelen in de Broadway productie van Gigigebaseerd op het boek van de Franse schrijfster Colette. De komedie speelt zich af in Parijs rond 1900 en draait om het titelpersonage, een jong tienermeisje dat op het punt staat volwassen te worden. Haar familie probeert haar te leren hoe ze een courtisane moet zijn, om te genieten van de voordelen van het samenzijn met een rijke man zonder te hoeven trouwen. Ze proberen een vriend van de familie, Gaston, zover te krijgen dat hij haar beschermheer wordt, maar het jonge stel heeft andere ideeën.

Slechts een paar weken na de première van het stuk meldden nieuwsberichten dat Hepburn het hof werd gemaakt door Hollywood. Slechts twee jaar later veroverde ze de wereld in de film Romeinse vakantie (1953) met Gregory Peck. Zowel publiek als critici waren onder de indruk van haar vertolking van Prinses Ann, de koninklijke die voor korte tijd ontsnapt aan de beperkingen van haar titel. Ze won de Academy Award voor Beste Actrice voor deze prestatie.

Het volgende jaar keerde Hepburn terug naar het Broadway toneel om te schitteren in Ondine met Mel Ferrer. Het stuk is een fantasie en vertelt het verhaal van een waternimf die verliefd wordt op een mens, gespeeld door Ferrer. Met haar lenige en slanke frame was Hepburn een overtuigende spriet in dit trieste verhaal over gevonden en verloren liefde. Voor haar optreden won ze in 1954 de Tony Award voor Beste Actrice in een Toneelstuk. Terwijl de hoofdpersonen in het stuk uit elkaar groeiden, kwamen de acteurs dichter bij elkaar. De twee vormden ook buiten het toneel een dynamisch paar en Hepburn en Ferrer trouwden op 25 september 1954 in Zwitserland.

Filmster

Terug op het witte doek, maakte Hepburn nog een bekroonde prestatie in Sabrina (1954) als het titelpersonage, de dochter van de chauffeur van een rijke familie. Sabrina keerde na een verblijf in Parijs naar huis terug als een mooie en verfijnde vrouw. De twee zonen van de familie, Linus en David, gespeeld door Humphrey Bogart en William Holden, besteedden nooit veel aandacht aan haar tot haar transformatie. Sabrina achtervolgde haar geliefde David en vond onverwacht het geluk bij zijn oudere broer Linus. Hepburn verdiende een Academy Award nominatie voor haar werk in deze bitterzoete romantische komedie.

Hepburn toonde haar danscapaciteiten en speelde tegenover Fred Astaire in de musical Grappig gezicht (1957). In deze film onderging Hepburn opnieuw een transformatie. Deze keer speelde ze een beatnik boekwinkelbediende die ontdekt werd door een modefotograaf, gespeeld door Astaire. Gelokt door een gratis reis naar Parijs, wordt de bediende een prachtig model. Hepburns kleding voor de film werd ontworpen door Hubert de Givenchy, één van haar goede vrienden.

Hepburn stapte af van het luchtige, en speelde mee in de verfilming van Leo Tolstoj's Oorlog en Vrede met haar man, Mel Ferrer, en Henry Fonda in 1956. Drie jaar later speelde ze zuster Luke in Het verhaal van de non (1959), wat haar een Academy Award nominatie opleverde. De film ging over de strijd van haar personage om te slagen als non. Een recensie in Variety zei: "Audrey Hepburn heeft haar meest veeleisende filmrol, en ze geeft haar beste prestatie." Na deze geweldige prestatie speelde ze de hoofdrol in de door John Huston geregisseerde western The Unforgiven (1960) met Burt Lancaster. Datzelfde jaar werd haar eerste kind geboren, een zoon genaamd Sean.

Terugkerend naar haar glamoureuze roots, zette Hepburn nieuwe mode standaarden als Holly Golightly in Breakfast at Tiffany's (1961), gebaseerd op een novelle van Truman Capote. Ze speelde een schijnbaar luchthartig, maar uiteindelijk problematisch New York City party girl die betrokken raakt bij een worstelende schrijver gespeeld door George Peppard. Hepburn ontving haar vierde Academy Award nominatie voor haar werk aan de film.

Later werk

Voor de rest van de jaren 1960 nam Hepburn verschillende rollen aan. Ze speelde met Cary Grant in de romantische thriller Charade (1963). Speelde de hoofdrol in de filmversie van de populaire musical My Fair Lady (1964) onderging ze een van de beroemdste metamorfoses aller tijden. Als Eliza Doolittle speelde ze een Engels bloemenmeisje dat een high society dame werd. Met meer dramatiek speelde ze een blinde vrouw in het spannende verhaal Wacht tot het donker is (1967) tegenover Alan Arkin. Haar personage gebruikte haar verstand om de criminelen die haar lastig vielen te overwinnen. Deze film leverde haar een vijfde Academy Award nominatie op. Datzelfde jaar gingen Hepburn en haar man uit elkaar en later gescheiden. Ze trouwde in 1969 met de Italiaanse psychiater Andrea Dotti, en het paar kreeg een zoon, Luca, in 1970.

In de jaren 1970 en 1980 werkte Hepburn sporadisch. Ze speelde tegenover Sean Connery in Robin en Marian (1976), een blik op de centrale figuren van de Robin Hood saga in hun latere jaren. In 1979 speelde Hepburn samen met Ben Gazzara in de misdaad thriller Bloedlijn. Hepburn en Gazzara werkten opnieuw samen voor de komedie 1981 Ze lachten allemaalgeregisseerd door Peter Bogdanovich. Haar laatste filmrol was in Altijd (1989) geregisseerd door Steven Spielberg.

Erfenis

In haar latere jaren nam het acteren een ondergeschikte plaats in naast haar werk voor kinderen. Eind jaren tachtig werd ze goodwill ambassadrice voor UNICEF. Reizend over de wereld probeerde Hepburn aandacht te vragen voor kinderen in nood. Ze begreep maar al te goed hoe het was om honger te lijden door haar dagen in Nederland tijdens de Duitse bezetting. Hepburn maakte meer dan 50 reizen en bezocht UNICEF projecten in Azië, Afrika en Centraal- en Zuid-Amerika. Ze won een speciale Academy Award voor haar humanitaire werk in 1993, maar ze leefde niet lang genoeg om hem in ontvangst te nemen. Hepburn stierf op 20 januari 1993 in haar huis in Tolochenaz, Zwitserland, na een gevecht met darmkanker.

Haar werk om kinderen over de hele wereld te helpen gaat door. Haar zonen, Sean Ferrer en Luca Dotti, richtten samen met haar compagnon Robert Wolders in 1994 het Audrey Hepburn Memorial Fund bij UNICEF op om het humanitaire werk van Hepburn voort te zetten. Het staat nu bekend als de Audrey Hepburn Society bij het US Fund for UNICEF.

UNICEF Goodwill Ambassadeur Audrey Hepburn lacht met meisjes.
Van 18 tot 24 oktober 1989 bezocht UNICEF Goodwill Ambassadeur Audrey Hepburn Bangladesh en reisde naar verschillende regio's van het land om de UNICEF-programma's te bekijken. De programma's omvatten: steun voor de installatie van 750.000 waterputten; de verstrekking van 14 miljoen schoolboeken; steun voor een nationale inentingscampagne tegen zes ziekten die kunnen worden voorkomen; distributie van vitamine A om het immuunsysteem te versterken; en de verstrekking van gejodeerd zout ter voorkoming van tekorten die struma en cretinisme veroorzaken. Aan het einde van haar bezoek zei mevrouw Hepburn: "De economie van deze jonge, pas 18 jaar oude natie mag dan verarmd zijn door oorlog, hongersnood en overstromingen, maar zij heeft een onnoemelijke rijkdom in de veerkracht en vindingrijkheid van haar heldere, actieve, getalenteerde mensen en hun bereidheid om zichzelf te helpen".